“Meestal vind ik gedichten vergezocht of te bedacht, maar jouw woorden komen echt binnen. Een diepe zachtheid die me raakt als moeder en als dochter. Je gedichten zijn voeding voor de ziel.”
December 2024:
“Als je mij in januari had gezegd “Je schrijft dit jaar je eerste bundel”, dan had ik je voor gek verklaard.
… and then life happened …
In april werd mijn moeder ineens heel ernstig ziek. Dit is hoe haar tuin er die maand bijstond. Vol schijnpapaver en wolfsmelk. Het ging in een week van “neem nog maar een paracetamol” naar ‘U bent uitbehandeld”. Negen dagen later stierf ze in haar bed met uitzicht op haar tuin.
En middenin die periode van paniek, machteloosheid, wanhoop en woede bleek de tuin mijn grootste troost. Al heb ik ook wat afgevochten, vooral met de rozenstruik die steeds uitbundiger begon te bloeien, alsof er niets aan de hand was. Pisnijdig werd ik er in eerste instantie van. Tot ik voelde dat juist die schijnbaar onverschillige wetmatigheid houvast bood. Iets om op terug te vallen terwijl er iets anders in elkaar stortte.
En toen was alles plotseling voorbij en ging de wereld verder. Niets meer te regelen, niets meer te doen. En toen kwam het voelen, het onderzoeken, het verlangen, het willen weten. Wie was mijn moeder eigenlijk geweest? Kende ik haar? Lijk ik op haar? Hoe leeft ze in mij voort? Wat van mij is met haar gestorven?
Dat onderzoek kwam in de vorm van gedichten. Dat had ik niet gepland, ze borrelden in mij op. Ze waren niet zachtzinnig, maar wel echt. En ik wilde de gedichten voorzien van tekeningen van planten uit mijn moeders tuin. Als troost en als monument van haar levende erfenis. Bob zei: “Dit moet je publiceren.”
Tegensputteren bleek zinloos. En nu de bundel er eenmaal is, ben ik Bob ontzettend dankbaar voor zijn visie en volharding. Het primaire deel van mijn verlies zit nu in dit boekje. Ik hoef dat niet meer dagelijks met me mee te zeulen, maar kan er wel altijd naar terugkeren als ik dat wil.”
De mooiste reacties op de bundel tot nu toe:
“Heel liefdevol, ook de vormgeving. Zo mooi.”
“Indrukwekkend. Soms confronterend, dan weer hartverscheurend.”
“Recht uit het hart geschreven.”
“Aangrijpende thematiek. De tekeningen geven de lezer lucht om een en ander te laten bezinken.”
“De woordkeuze, hoe je zinnen maakt die een ander in de kern kunnen raken. Dat is echt een gave.”
Moederliefde
In de lente van 2024 overleed mijn moeder. Begin april stond ze nog stekjes te verspenen in de tuin, vijf weken later zongen we haar in slaap. Middenin die periode waarin het leek alsof de tijd stilstond en waarin ik niets anders kon doen dan aanwezig zijn, accepteren en loslaten, borrelden de gedichten in mij op. De een na de ander. Daarna kwamen er tekeningen van haar tuin, haar levende erfenis. Nu is er een bundel. Mijn eerbetoon aan mijn moeder, aan haar leven, haar worsteling, haar moederschap, haar geschiedenis en haar nalatenschap.
Hardcover, 57 pagina’s, 22 gedichten en 24 tekeningen.
