Deze serie tekeningen en schilderijen ontstond na mijn bezoek aan het Victoriahuset in de botanische tuin van Stockholm.
Tekeningen:
Inkt op papier, 29.7 x 42 cm.
Schilderijen:
Acryl, olieverf en oliepastel op canvas, 30 x 55 cm, in witte houten baklijst.
Patroonblokken:
Het plan
Ik zou vijf schilderijen maken van 30 x 55 cm, net als bij de Nachttuin serie. Er was alleen een probleem: alle planten in de Victoriaanse kas waren felgroen. Contrast of bijzondere kleurencombinaties waren dus afwezig en een hele serie groene schilderijen leek me heel saai. Ik had dus een ander palet nodig en vanwege de tijdsdruk koos ik voor het palet van een serie collages uit 2020. Qua vormen en thema pasten die collages bij de Jungledromen die ik wilde vastleggen.
Maar al snel ontdekte ik dat het palet van vijf jaar geleden helemaal niet meer bij mijzelf paste. Mijn ogen deden zeer van al het geel. En dat terwijl het Zweedse licht nou juist zo prettig was zonder al dat geel. Hoe ik dit nou weer bij elkaar gecombineerd had, Joost mag het weten… Op de markt in Gouda heb ik ze getoond zoals ze in eerste instantie uit het atelier kwamen en in combinatie met de collages waarop het palet gebaseerd was:
Dromen die je wakker houden…
Maar na de markt (toen de druk er dus af was) heb ik ze opnieuw onderhanden genomen, omdat ik ontzettend agressief werd van al het geel. Het uiteindelijke resultaat is een serie van vijf jungledromen die ik wel wil blijven dromen: paarse lelies onder een grijze lucht, blauwe bamboe die waakt over een lila vijver, groene bananenbladeren in een roze kas. Met veel textuur en pigment dankzij het Sennelier krijt.
Deze serie heeft me veel kopzorgen bezorgd en me daardoor veel geleerd. De belangrijkste meta-les is dat mijn schilderijen alvorens ik ze kan schilderen, eerst dienen te ontstaan in mijn lijf. En dus niet alleen in mijn brein. Als ik vanuit mijn brein ga creëren, vanuit een idee of visie, dan loop ik tijdens het proces tegen allerlei hordes aan die ik normaal gesproken helemaal niet ervaar. En als ik al die hordes heb genomen en het tot een soort van respectabel einde heb weten te brengen, spiegelen de werken de wilskracht en agressie waarmee ik ze de wereld in heb geholpen. En dat is niet de energie die ik wil voelen als ik omringd ben met mijn eigen werk. Dus: patience, young Padawan!
De collages uit 2020:
